O

seni buldum iste sonunda o sensin

diyemedim.

hep seni aradim ceyrek asirlik omrumde diyemedim. beni severmisin kucuk bir oglan cocugu gibi diyemedim

diyemedim iste sozcukler yasarken zihnimin her kosesinde bogazim dugumlenirdi beni oldururcesine.

beni sevmeni istedim. icimde ne varsa icindeki herseyiyle bir butun olurcasina hic dagilmamacasina sevmeni istedim beni.

o buldugum sen isen sev beni. sadece sev.

Bilgi

 İki tip bilgi vardır. Bir şeyin adını bilmeye yönelik olan bilgi ve o şeyi bilmeyi temel alan bilgi. Nobel ödüllü fizikçi Richard Feynman aralarındaki farkı şu çarpıcı anekdotta anlatır:

“Şu kuşu görüyor musun? Bu bir kahverengi gerdanlı ardıç kuşu, ona Almanya’da halzenfugel ve Çin’de ise chung ling deniyor. Ona verilen tüm bu adları bilsen bile yine de bu kuş hakkında hiçbir şey bilmiyor olursun. Bildiğin sadece insanlar hakkında bir şey olur, yani kuşa ne ad verdikleri. Şimdi bu kuş ötüyor, yavrularına uçmayı öğretiyor ve yazın ülkenin bir ucundan diğer ucuna kilometrelerce uçuyor ve kimse yolunu nasıl bulduğunu bilmiyor.”

Buradan da anlayabileceğiniz gibi bir şeyin adını/tanımını bilmek onu anladığınız anlamına gelmez hiçbir zaman. Bir fikri gerçekten anlıyor musunuz yoksa bu fikrin tanimini biliyormusunuz?

KALABALIK

Hani bazen hissedersiniz kalabalıkta olan yalnızlığınızı. İstersiniz aslında kalabalığa dahil olmayı ama, bişey  tutar sizi yapmayın, dahil olmayın diye. İşte o şey içinizdeki kalabalıktır aslında...

TANIMSIZ

''İlgi değerin aynasıdır...''

Benden uzaklaştıkça, ben ondan uzaklaşmaya çalışınca sanki gizli bir bağ var bizi birbirimize çeken ama aynı zamanda da bir türlü bir araya gelmemizi istemeyen kıskanç bir bağ. Hayatın başlangıcı gibi garip bir olay. Yapacak tek şey zamana, duygulara bırakmak belkide doğru olan...

Bilmiyorum ne olacağını, bilmekte istemiyorum açıkçası ne olursa, olsun...

^^Her şeye rağmen hayat, yaşayınca ve bilemeyince güzel.^^

SONUN BAŞLANGICI

Karanlık gecelerin hüznü çöktü omuzlarıma

Her başlangıcın bir son,

Her sonunda bir ayrılık olduğu zamandayız.

Aydınlığa karanlık

Karanlığa ayrılık biçiyoruz.

Damla damla tütüyoruz

Dudaklarımızdan dumana

Biz aslında başlamadan,

''Son'' u yaşıyoruz...

MEVLANA

• Gönlün, göklere yükselmeyi çekiyorsa, devlet kuşu gibi kol kanat aç ve uç.

Yalnız içinde bulunduğu zamanı gören; bilgisizliktedir, afyondadır, şüphededir.

• Dostun görüşü olmadıktan, insan sevgiliyi görmedikten sonra kör olsun daha iyi ! Ölümsüz olmayan dosttan da yeğdir.

KENDİNİZLE TANIŞIN

  İnsanın bazen kendisiyle kalması lazım. Kendini sorgulaması, düşünmesi ve cevap vermesi gereklidir. Bu gereği yapmadığınız zaman başaklarının elindesiniz, ötekileştirilmişsiniz demektir. Bence önemli olan kendine yabancı olmamaktır her konuda.. Size bir tavsiye; '' Başkalarıyla yaşamak istiyorsanız, öncelikle kendinizle yaşamış olmalısınız. Kendinizi tanıyıp daha sonra dışarıyı tanımanız gerekiyor. Fazla uzatmayıp, bu yazıyı sizlerle başbaşa bırakıyorum. Yalnız, unutmadan lütfen şu sözümü bir düşünün.

''İdare eden, edene öteki gibi bakıyor mu ? Bakmalı mı ? Bakmamalı mı ? ''